-
1 potrafić
глаг.• мочь• суметь• уметь• ухитриться* * *potraf|ićсов. несов. 1. суметь/уметь; смочь/ мочь;nie \potrafići czytać он не умеет читать; pokazać со się \potrafići показать (проявить) себя;
2. быть способным (на что-л.);\potrafići zrobić niespodziankę он способен на неожиданность, от него можно ожидать сюрприза
* * *сов. несов.1) суме́ть / уме́ть; смочь / мочьnie potrafi czytać — он не уме́ет чита́ть
pokazać co się potrafi — показа́ть (прояви́ть) себя́
2) быть спосо́бным (на что-л.)potrafi zrobić niespodziankę — он спосо́бен на неожи́данность, от него́ мо́жно ожида́ть сюрпри́за
См. также в других словарях:
bać się — 1. Bać się kogoś, czegoś jak ognia, jak diabeł święconej wody, książk. jak (morowej) zarazy, jak morowego powietrza, jak zapowietrzonego «bardzo się bać kogoś, czegoś»: Wszyscy się jej boją jak ognia. Ona potrafi być niepoczytalna (...). R.… … Słownik frazeologiczny
umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego
